دستور العمل برای امید

دو کشاورز وجود داشت. آنها هر یک فقیر بودند و مجبور بودند غذای بسیار ارزان و معمولی به خانواده های خود بدهند. آنها نتوانستند گوشت و تخم مرغ را تحمل کنند. آنها لباس های قدیمی می پوشیدند و غذای خیلی ساده می خوردند.

در طی طوفان ، دو غاز از یک مزرعه ثروتمند دور ، دورتر دور شدند. آنها هرگز راه بازگشت به مزرعه ثروتمند را پیدا نکردند. بعد از چند روز پیاده روی ، دو غاز به دو مزرعه فقیر آمدند و برای مقداری آب متوقف شدند. این دو کشاورز فقیر خوشحال شدند و هرکدام یک غاز را گرفت و آن را در یک قلم در مزرعه خود قرار داد. آره سرانجام ، آنها متعلق به چیز خاصی بودند. آنها الان خیلی احساس فقر نمی کردند!

هر یک از غازها در خانه جدید خود راحت شد ، شروع به انجام کارهایی که برای غازها طبیعی است انجام داد: تخم گذارد! هر یک تخم گذاشته است. در عرض چند روز هر یک تخم مرغ دیگر می گذارد ، دیگری دیگری و غیره.

اولین کشاورز فقیر ، کسی که نه چندان خردمند ، هیجان زده بود. "ما باید تخم مرغ بخوریم!" او فریاد زد! "ما مانند گذشته فقیر نخواهیم شد - اکنون که می توانیم مانند افراد ثروتمند تخم مرغ بخوریم." آنها مشتاقانه منتظر آمدن هر تخم جدید بودند تا بتوانند آن را بخورند! تخم مرغ ها خیلی خوشمزه بود. بعد از گذشت چند سال تخم مرغ زیادی خورده بودند.

اما یک روز غاز در طوفان سرگردان شد و آنها دیگر هرگز آن را ندیدند. آنها واقعاً تخمها را از دست دادند. اما یک غاز آنها از بین رفته است ، بنابراین دیگر تخم مرغی برای خوردن ندارند.

دومین کشاورز فقیر ، خردمندتر ، می خواست تخمهایی را که غاز او گذاشته بود بخورد. اما او فکر کرد ، "اگر من صبر کنم ، اگر این تخم مرغ ها را نخورم ، می توانم اجازه دهم که آنها را جوجه ریزی کنند و روزی در آینده غازها و تخم های زیادی خواهم داشت." او آن ایده را خیلی دوست داشت! "تخم مرغ ها را نخورید ، بگذارید آنها را دریغ کنند!" این به شعار او تبدیل شد و او بارها و بارها این را به خودش گفت. به خودش نوید شد. "من تخم ها را نخورم ، اجازه می دهم تا تخم بگذارند."

او قول خود را به خودش داد. بعد از گذشت چند سال ، تقریباً سه دهزار غاز در مزرعه خود داشت! او چندین دلار را برای پول فروخته بود. سرانجام او به خود و خانواده اش اجازه داد كه نیمی از تخم مرغ ها را بخورند ، بقیه آنها را دریغ كنند و بعضی از آنها را برای افزایش گله نگه داشته و بقیه را برای پول بفروشند.

او اکنون زندگی راحت داشته است. او هفته ای سه روز تخم مرغ می خورد ، و گله های بزرگی داشت. او همچنین درآمد خوبی برای فروش غازهایی که در مزرعه خود جایی برای آن وجود نداشت ، داشت. او به عنوان یک مرد خردمند شناخته می شد. و او به عنوان یک مرد ثروتمند شناخته می شد.

کشاورز اول که هنوز فقیر بود ، غالباً در کنار مزرعه کشاورز دوم قدم می زد و می دید که همسایه اش چقدر ثروتمند شده است. کشاورز اول با خود می گفت: "اگر من به اندازه کافی خوش شانس باشم که یک غاز دیگر را بدست آورم ، تخم مرغ نخورم ، به آنها اجازه می دهم که تخم بزنند!"

[نویسنده اصلی ناشناخته؛ این نسخه از داستان نوشته شده توسط دکتر جری اپس ، ماریتا ، جورجیا ، ایالات متحده ، ژوئیه ، 2013]

از دوره فیلمبرداری: " چگونه می توان یک تجارت خرد را شروع کرد " توسط دکتر جری دین اپس ، دکتر D.