Gansverhaal
Er waren twee boeren. Ze waren allemaal arm en moesten hun families zeer goedkoop en gewoon voedsel geven. Ze konden geen vlees of eieren betalen. Ze droegen oude kleren en aten heel eenvoudig voedsel.
Tijdens een storm dwaalden twee ganzen ver weg van een rijke boerderij. Ze hebben nooit de weg terug gevonden naar de rijke boerderij. Na dagen wandelen kwamen de twee ganzen bij de twee arme boerderijen en stopten voor wat water. De twee arme boeren waren opgetogen, en ieder nam een gans en legde die in een hok op zijn boerderij. Ja! Eindelijk bezaten ze iets speciaals. Ze voelden zich nu niet zo arm!
Toen elke gans zich op zijn gemak voelde in zijn nieuwe huis, begon hij te doen wat voor ganzen normaal is: eieren leggen! Elk legde een ei. Binnen een paar dagen legden elk een ander ei en nog een ei enzovoort.
De eerste arme boer, de niet zo verstandige, was opgewonden. 'We hebben eieren te eten!' hij riep uit! 'We zullen niet zo arm zijn als voorheen - nu we eieren kunnen eten zoals de rijken.' Ze wachtten reikhalzend op elk nieuw ei, zodat ze het konden opeten! De eieren smaakten erg goed. Na een paar jaar hadden ze veel eieren gegeten.
Maar op een dag dwaalde de gans weg in een storm en ze zagen hem nooit meer terug. Ze hebben de eieren echt gemist. Maar hun enige gans was weg, dus ze hadden geen eieren meer om te eten.
De tweede arme boer, de verstandiger, wilde de eieren eten die zijn gans had gelegd. Maar hij dacht: "Als ik wacht, als ik deze eieren nu niet eet, kan ik ze laten uitkomen en op een dag zal ik in de toekomst veel ganzen en veel eieren hebben." Hij vond dat idee erg leuk! 'Eet de eieren niet, laat ze uitkomen!' Dat werd zijn motto en hij zei het keer op keer tegen zichzelf. Het werd een belofte aan zichzelf. 'Ik eet de eieren niet, ik laat ze uitkomen.'
Hij hield zijn belofte voor zichzelf. Na een paar jaar had hij bijna drie dozijn ganzen op zijn boerderij! Hij had er meerdere voor geld verkocht. Uiteindelijk stond hij zichzelf en zijn gezin toe om de helft van de eieren te eten, de rest uit te broeden en een paar te bewaren om de kudde te vergroten en de rest voor geld te verkopen.
Hij leefde nu een comfortabel leven. Drie dagen per week at hij eieren en hij had een grote kudde ganzen. Hij verdiende ook zijn brood met het verkopen van de ganzen waarvoor hij geen ruimte had op zijn boerderij. Hij stond bekend als een wijze man. En hij stond bekend als een rijke man.
De nog altijd arme eerste boer liep vaak langs de boerderij van de tweede boer en zag hoe rijk zijn buurman was geworden. De eerste boer zei tegen zichzelf: 'Als ik ooit het geluk heb om nog een gans te krijgen, eet ik de eieren niet op, ik laat ze uitkomen!'
[oorspronkelijke auteur onbekend; deze versie van het verhaal geschreven door Dr. Jerry Epps, Marietta, Georgia, VS, juli 2013]
Uit de videocursus: " How To Start A Micro Business " door Dr. Jerry Dean Epps, Ph. D.